Kościół Świętego Wojciecha w Lublinie wraz z przylegającym klasztorem został wybudowany w pierwszej połowie XVII wieku z przeznaczeniem na szpital świętego Łazarza który obsługiwany był przez siostry szarytki do czasu kasaty klasztoru. Podczas zaborów władze carskie w budynkach klasztoru osadzili Żydów, którzy zamieszkiwali to miejsce aż do czasu wykupienia tych budynków przez zgromadzenie zakonne Braci Misjonarzy Kres. św. Franciszka w 1923 roku. W okresie między pierwszą i drugą wojną światową mieścił się tutaj zakład wychowawczy dla opuszczonych chłopców i szkoła muzyczna im. Fryderyka Chopina.
Kościół Świętego Wojciecha jest wspaniałym zabytkiem i kościołem jednonawowym z prezbiterium nieznacznie węższym od nawy z zamknięciem półkolistym. Świątynia do 1962 roku była niedostępna dla wiernych i znajduje się tutaj niewiele zabytków jednak te które znajdują się obecnie warto zobaczyć. Są to trzy ołtarze powstałe w latach 1596-1603 będące najstarszymi zabytkami późnorenesansowego snycerstwa na Lubelszczyźnie. Do kościoła zostały przeniesione w 1954 roku z kaplicy zamkowej świętej Trójcy. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz Koronacja Najświętszej Marii Panny namalowany w 1661 roku. W pozostałych ołtarzach znajdują się obrazy przedstawiające świętego Antoniego Padewskiego i ukrzyżowania powstałe prawdopodobnie w 2 połowie XVII wieku. We wnętrzu kościoła zobaczymy także umieszczone na chórze muzycznym dwa XVII wieczne obrazy przedstawiające świętego Wojciecha i świętą Trójcę.
Wychodząc z kościoła i kierując się w stronę Placu Zamkowego zwróćmy uwagę na latarnię której światło nigdy nie gaśnie jako upamiętnienie życia mieszkańców dzielnicy żydowskiej zlikwidowanej przez hitlerowców w czasie drugiej wojny światowej.
Dalej możemy skierować się do Zaułek Panasa lub Zamek Lubelski.