Plac Zamkowy w Lublinie jako dawna dzielnica żydowska.
Witaj, zapraszam Cię na niezapomnianą wycieczkę po mieście na siedmiu wzgórzach. Ten portal będzie Twoim najlepszym przewodnikiem. Zaczynamy od Placu Zamkowego, miejsca gdzie do drugiej wojny światowej istniała dzielnica żydowska. W czasie II wojny światowej Niemcy wszystko zniszczyli a ludność żydowską wywieźli do niemieckich obozów koncentracyjnych gdzie mordowano nie tylko osoby dorosłe ale także w piecach palono małe dzieci. Do dnia dzisiejszego takie piece możemy zobaczyć w Muzeum na Majdanku. Ale zacznijmy od Placu Zamkowego.
Do 1942 roku w tym miejscu przebiegała Ulica Szeroka która była główną ulicą miasta żydowskiego. Kamienice które widzisz przy placu zostały wybudowane w latach pięćdziesiątych XX wieku w ramach prac porządkowych na X-lecie PRL. A wcześniej była tu dzielnica żydowska nazywana Podzamczem. Podzamcze było przedmieściem dawnej dzielnicy Czwartek.
Ulica Szeroka - główna ulica żydowskiej dzielnicy.
Wracając do ludności żydowskiej, pierwsze wzmianki o żydach w Lublinie pochodzą z II połowy XV wieku. Więc historia ich osadnictwa sięga daleko w wstecz. Wtedy to zaczęła rozwijać się odrębna dzielnica żydowska dzięki przywilejowi wydanemu przez Zygmunta Starego. Społeczność żydowska zaczęła się osiedlać właśnie przy Wzgórzu Zamkowym na Podzamczu, które zaczęto nazywać miastem żydowskim. Tu gdzie obecnie jest wlot ulicy Kowalskiej do Placu Zamkowego zaczynała się ulica Szeroka. Gdy odwrócisz się tyłem do Wzgórza Zamkowego to po swojej lewej stronie zobaczysz właśnie ulicę Kowalską. Tam właśnie zaczynała się ulica Szeroka która powstała na przełomie XVI i XVII wieku. Do 1942 roku była ona główną ulicą miasta żydowskiego a do początków XX wieku przedłużeniem szlaku handlowego przez Lublin na Litwę i Ruś. Pomyśl ilu kupców musiało przejeżdżać przez ten Plac Zamkowy a w przeszłości przez ulicę Szeroką.
Niemcy niszczą dzielnicę żydowską.
Miasto żydowskie się rozwijało aż do wybuchu II wojny światowej gdy to 21 marca 1941 roku Niemcy utworzyli getto czyli żydowską dzielnicę żydowską. Po likwidacji tej dzielnicy w 1942 roku Niemcy zaczęli wyburzać dzielnicę żydowską za pomocą właśnie więźniów żydowskich z getta na Majdanie Tatarskim i z niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Po prawej stronie od schodów na Zamek Lubelski znajduje się tablica pamiątkowa z układem ulic w dawnej dzielnicy żydowskiej.
Z Placu Zamkowego wchodzimy schodami na Wzgórze Zamkowe gdzie znajduje się Zamek Lubelski (obecnie Muzeum Narodowe w Lublinie), 700-letnią basztę zwaną Donżonem oraz Kaplicę Trójcy Świętej jako zabytek klasy zerowej