Kilkanaście metrów od Placu Wolności na którym jeszcze po II wojnie światowej stała wieża ciśnień znajduje się wybudowany za zgodą króla Kazimierza Jagiellończyka w latach 1473-1496 ceglany kościół pod wezwaniem Nawrócenia świętego Pawła. Pierwotnie w tym miejscu stały drewniane zabudowania bernardyńskie.
W 1557 roku w kościele wybuchł pożar w wyniku którego spaliły się wszystkie ołtarze oraz zawaliły sklepienia. Kościół odbudowano zachowując system halowego korpusu. Ściany zewnętrzne zostały zwieńczone renesansowym gzymsem a zamknięcia półkoliste zastąpiły ostrołukowe.
Ciekawostką jest to, że król Zygmunt August po zakończeniu obrad nad Unią Lubelską wybrał właśnie ten kościół i odśpiewał w nim hymn dziekczynny "Te Deum laudamus".
Kolejny pożarł wybuchł w 1602 roku i ponownie kościół odbudowano, nadając mu renesansową bryłę i wnętrze. Dodano smukłą wieżę oraz czworoboczną wieżę zegarową. Pierwotnie gotycka hala został przekształcona w kościół bazylikowy. Zbudowano także nowy chór muzyczny. Zwieńczono fryzem arkadowym ściany nawy głównej. Należy zwrócić uwagę na dekorację sklepienia jako jeden ze znakomitych przykładów dekoracji charakterystycznej dla renesansu lubelskiego, będącego wzorem dla wielu innych.